- γείτων
- γείτων (γείτων, -ονι, -ον(α); -ονες, -όνων)a adj., neighbouring, neighbour of people, places. κλεινὸς οἰκιστὴρ ἐκύδανεν πόλιν γείτονα i. e. the city of Aitna lying near the mountain P. 1.32 γείτονα δ' ἐκκάλεσεν (Ἀμφιτρύων) Διὸς ὑψίστου προφάταν ἔξοχον, ὀρθόμαντιν Τειρεσίαν in Thebes N. 1.60 πολλὰ μὲν ἐν κονίᾳ χέρσῳ, τὰ δὲ γείτονι πόντῳ φάσομαι i. e. in Sicily and off Cumae N. 9.43 ἄμμι δ' ἔοικε Κρόνου σεισίχθον υἱὸν γείτον κελαδῆσαι (i. e. Poseidon: γείτονα, τῶν Θηβαίων, ὡς πρὸς τὴν Ὀγχηστόν. Σ.) I. 1.53 ]ιόν τε σκόπελον γείτονα πρύτανιν[ Δ. 3. 10.b subs.
ἔννεπε κρυφᾷ τις αὐτίκα φθονερῶν γειτόνων O. 1.47
ἔσχον δ' Ἀμύκλας Τυνδαριδᾶν βαθύδοξοι γείτονες (sc. Δωριεῖς: Amyklai is near Therapnai, centre of their cult) P. 1.66καὶ γειτόνων πολλοὶ ἐπαῦρον P. 3.35
ῥαίνω δὲ καὶ ὕμνῳ, γείτων ὅτι μοι καὶ κτεάνων φύλαξ ἐμῶν ὑπάντασεν ἰόντι (sc. Alkmaion: reference unexplained) P. 8.58φαῖμεν κε γείτον' ἔμμεναι νόῳ φιλήσαντ ἀτενέι γείτονι χάρμα πάντων ἐπάξιον N. 7.87
—8.
Lexicon to Pindar. William J.. 2010.